மிருகத்தை தெய்வமாக்குவதும் அன்பு

கொடுமை செய்த பகைவருக்கும் கருணை செய்வதும் அன்பு
கோபம் கொண்ட மனிதரையும் குளிர வைப்பதும் அன்பு

மிருகத்தை தெய்வமாக்குவதும் அன்பு
இரண்டுக்கும் உள்ள வேறுபாடு அன்பு

அன்பு என்ற பண்பு முதன் முதலில் பிரசவித்து தாய்மையிடம் தான். பாலுட்டும் இனம்தான் அன்பை கண்டுபிடித்தது.அதன்பயனை கண்டறிந்தது.
தன் சேயை சீராட்டி பாராட்டி வளர்த்து பலன் கண்டது பெண்மைதானே.
பிறகு அது மெல்ல மெல்ல ஆணுக்கும் பரவியது.குழந்தையின் தேவை அதன் பராமரிப்பின் தேவை ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் அன்பை வளர்த்தது அது காதலானது.
பெற்றோர் குழந்தை மேல் கொண்ட அன்பு பாசமானது.
அது சக உதிர உறவுகவுகளுக்கும் பரவி பந்தமானது.
இந்த அன்பினால் விளைந்த பயன் கண்டு அது அயலாருக்கும் பரவ அது நேசம் என பெயர் கொண்டது.
தன் உயிரை மட்டுமல்ல மனித த்தை மட்டுமல்ல எல்லா ஜீவன்களையும் நேசித்தது அது காருண்யம் என பெயர் கொண்டது.
அன்பிற்கு எத்தனை எத்தனை அ வதாரங்கள்.
ஆண்டவன் அன்பின் அடையாள சின்னமானான்.
அன்பே ஆண்டவன்,ஆண்டவனேஅன்பு என பேதமில்லாத போதனை வளர்ந்தது.
அன்பின் சக்தி அணுசக்தியாகி எல்லா உலக உயிர்களையும் பிண்ணி பிண்ணித்தது.
தனிமனிதன் குடும்பமாகி,
குடும்பம் உறவாகி,
உறவுகள் இனமாகி,
இனங்கள் மதமாகி,
மதங்கள் தேசங்களாகி,
தேசங்கள் உலகமாகிறது
இதை ஒட்டவைக்கும் பெவிகால் அன்பு.
புத்தனும் யேசும் காந்தியும் இந்த அன்பு சக்தியின் அளவற்ற ஆற்றலை அறிந்து கொண்டார்கள்.
அன்பின் புதிய அவதாரமாக அகிம்சையை போதித்தனர்.
இம்சையும் வன்முறையும்,பகைகளும் போர்களும்,கொ லைகளும் கொடுமைகளும்,குறைந்த பாடாக தெரிவதில்லை.
அன்பின் விஸ்வருப தரிசனம் அகிம்சைதானே
அன்பு,பாசம்,பந்தம்,நேசம்,காருண்யம்,
அகின்சை என்பது கலாசார பரிணாமத்தின் ப டிக்கட்டுகள்.
காதல் குடும்பற்று,சாதிபற்று,இனபற்று,மொழிபற்று,பக்தி,தேசபற்று, மனிதநேயம்,என்பதேல்லாம் பாரம மக்களுக்கு புரியும் ப யாக போதிக்கபடும் அன்பின் அடையாளங்கள்.
ஒரு முழுமையான அறிவு பூர்வமான அன்பின் ஆதாரம் ஒரு போதும் மற்றோரு பகைக்கு வழி வகுக்காது.வரவும் கூடாது.
பகை என்பது நெருப்பு
அன்பென்பது நீர்
போர்கள் அழிவின் வழி
அகிம்சையென்பது நீர்
அகிம்சையென்பது ஆக்க சக்தி