நான் மரிப்பதில்லை!

by ரௌத்திரன் Sun Jan 12, 2014 11:10 pm

செத்தபின்பு அழுவதற்கு
சொந்தமொன்று வேண்டுமென்று
வாழும்போது அழும்மனித சாதி -அதற்கு
விலக்காகும் கவிஞனவன் சேதி!

காலமெனும் ஆழியிலே
குமிழிஇந்த மானுடமே
அலையாவான் கவிஞனவன் மட்டும் -இது
ஆண்டவன் எழுதிவைத்த சட்டம்!

பிறப்புண்டு இறப்பில்லை
சிறப்போன்றே எனதெல்லை
குறிப்பின்று எழுதிவிட்டேன் கவியில் -வரும்
காலமிதை உரைக்குமடி புவியில்!

நாடிநரம் பத்தனையும்
ஓடிவிளை யாடுதமிழ்
கூடிவரச் செய்யுமடி நாட்டை -இவன்
புகழ்பாடி நிரப்புமடி ஏட்டை

தனிமரமாய் வாழ்வதேனும்
கனிமரமாய் வாழ்ந்திருப்பேன்
தமிழ்மரமாய்த் தழைத்திருப்பேன் உலகில் -வரும்
தலைமுறைகள் இளைப்பாறும்என் நிழலில்!

சூழ்நிலைதான் என்செய்யும்?
சூழ்வினைதான் என்செய்யும்?
ஊழ்வினையும் ஒதுங்குமடி கண்டு -அந்த
வலிமையிவன் தமிழுக்கே உண்டு!

விழுதுவிடத் தமிழ்விருட்ஷம்
எழுதிவிட வந்தவன்காண்
புழுதிபட மறைந்திடாத கவிஞன் -இவன்
புதிய பாரதிகளின் தலைவன்!

இவன்கொண்ட கர்வமிது
இவன்கொண்ட கர்வமன்று
தமிழ்கொண்ட ஆண்மைஎனக் கூறு -இது
தமிழன்னை எனக்களித்த சீரு!

கம்பனுடன் வள்ளுவனும்
இளங்கோவும் பாரதியும்
கண்ணனவன் தாசனென நீளும் -அந்த
வரிசையிலே வாழ்ந்திருப்பேன் நானும்!

சுற்றுமண்ட சராசரமாய்
சுழன்றுவிழ மானுடமே
பெற்றுவந்தேன் புலமைஎனும் சாட்டை -நான்
சாவதில்லை முத்தமிழின் கோட்டை!

--------------ரௌத்திரன்

by கவியருவி ம. ரமேஷ் Mon Jan 13, 2014 7:49 am

இங்குத் தங்களைக் காண்பதில் மகிழ்கின்றேன்... பல மாதங்களாகத் தங்கள் கவிதையைப் படிக்க முடியாமல் ஏமாற்றமுற்றிருந்தேன்... ஏமாற்றமளிக்காமல் இனி தொடருங்கள்... பாராட்டுகள்

by ரௌத்திரன் Mon Jan 13, 2014 11:00 am

நல்லது நண்பரே! தொடர்கிறேன். சினிமா சமாசாரங்களால் நானும் உங்களைத் தொடர்பு கொள்ள முடியாமல் போய்விட்டது. எனது "பௌர்ணமி அலைகள்" கவிதைத் தொகுப்பு விரைவில் அனுப்பி வைக்கிறேன். மீண்டும் பேசுவோம். நன்றி!