வேம்பின் கனிகள்

by kanmani singh Mon Sep 01, 2014 5:39 pm

சொல்லியாக வேண்டும் என
சேகரிக்கப்பட்ட வார்த்தைகள்
செல்லரித்துப் போயின உதடுகளுக்குள்..
சிறுகூடு கட்டிக்கொண்டு
கண்ணுக்குள் குடியிருக்கும் கனவுகளை
எங்கே அள்ளித் தெளிப்பது?
உனக்கான உரையாடல்களை
ஊமையாக்கி வைத்திருக்கிறேன்
உனக்கான பரிசுகளை பதுக்கியிருக்கிறேன்
உன் பார்வைகளை செதுக்கியிருக்கிறேன்
வானத்துக்கும் மேகத்துக்குமான
இடைவெளியில் மிதக்கிறேன்..
அகண்ட வெளியில் ஆர்ப்பரிக்கிறேன்
மருண்ட மனதுக்குள் அலையாகிறேன்
உனக்குத் தெரியாமல்
உன் கண்ணின் பாவைக்குள்
காத்திருக்கிறேன் காதல் கசிய..
உன் முற்றத்து வேம்பின்
முற்றிய கனிகளாக கனிகிறேன்
நீ சுவைக்க விரும்பாத பிறவியாக!