அந்த மாயப்பிசாசு..

வேப்ப மரத்தில்
வேதாளம் இருப்பதாகவும்
புளிய மரத்தில் பூதம் இருப்பதாகவும்
நள்ளிரவில் மோகினி நடமாடுவாள் எனவும்
பாழடைந்த வீட்டுக்குள்
பேய் வாழ்வதாகவும்
மாலைக்கருக்கலில்
மயானப் பாதையில் போனால்
காத்து கருப்பு கூட வருமென்றும்
ராத்திரியில் காட்டு வழி போனால்
ரத்தக்காட்டேரி அடிக்கும் என்றும்
வெள்ளி செவ்வாயில்
நடுநிசியில் சங்கிலிக் கருப்பன்
பலி கேட்பானென்றும்
ஊர்க்கோடியின் ஒற்றைப் பனையில்
ஊளையிடுகிறது பிசாசு என்றும்
இடுகாட்டுக்கு இரவில் போனால்
பிடரியில் அடிக்கும் பிடாரி எனவும்
எத்தனை எத்தனை கதைகள் சொல்லி
ஏமாற்றி மிரட்டி பயமுறுத்தி
ஒரு பொய் வேலியிட்டு
பாதுகாத்தார்கள்...
முடநம்பிக்கையின் கனத்த போர்வையில்
மூடி வைத்து காத்தார்கள்
பாசமெனும் கூட்டுக்குள்!
எல்லாம் சொல்லி தந்தவர்கள்
ஒன்றே ஒன்றை மட்டும்
பேய்களின் கூட்டத்தில்
சேர்க்காமல் விட்டார்கள்...
அதுதான் காதல்!
இந்த மாயப் பிசாசையும்
சுட்டிக்காட்டி மிரட்டியிருந்தால்
கண்ணீரைக் காணாமல்
வாழ்க்கையில் வசந்தம் தங்கியிருந்து
வாழ வைத்திருக்குமோ?

மாயப்பிசாசு அருமை