மழையை நேசி!

நீடித்துப் பெய்தது பெருமழை...
நீண்டு ஓடின நீரோடைகள்...
சுழித்துப்போன வெள்ளத்துக்குள்
சுமையாகிக் கனத்து கிடந்தது மனசு!
பாவாடை தாவணி பருவத்தில்
பள்ளிப் புத்தகப்பைக்குள் சுமக்கப்பட்ட
மழையின் கன அளவு
மீட்டர்களில் அடங்காதது..
பாதங்கள் முப்போதும் மழை நீராடி
முட்டிக்கால் வெள்ளத்தில் நடந்தோடி
இடுப்பளவு வெள்ளத்தில் மீன் தேடி
கழுத்தளவு வெள்ளத்தில் பயந்தோடி...
பள்ளித் தோழியாக
பருவக்குமரியாக கை கோர்த்து நிற்கும் மழை!
எழுதிய வீட்டுப் பாடங்களை
மழைத்துளிக்கு பலி கொடுத்துவிட்டு
மஞ்சம்மா டீச்சரிடம் வாங்கிய அடிகளுக்கு
மற்றொரு மழை மருந்தாகிப் போகும்...
மழைச் சாரலில் நனைந்து
சிறகொடுங்கிய சிட்டுக் குருவியாய்
வாசல் வந்து சேர்கையில்
கருக்குமட்டை கொண்டு
அம்மா தரும் அடிகளுக்கு
அடுத்த நாள் மழை ஆறுதலாகிப் போகும்!
உடம்புக்கு ஆகாதென்று அம்மா அடித்தாலும்
மழையைப் பழக்கியது அப்பாதான்...
மழையை நேசி
அதன் துளிகளை தலையில் ஏந்து
அதன் வெள்ளப்பெருக்கில் ஓடு
அதன் வேகத்தை மனசில் வாங்கு
என்றெல்லாம் அப்பா
என்னை மழையின் மகளாக்கியதை
அம்மா இன்று வரை அறிந்திருக்கவில்லை!
சற்று முன்பு வரை
நான் பெற்ற மகள்களோடு மழையில் நடக்கையில்
பாவாடை தாவணி அணிந்து கொண்டது மனது!
இப்போது மழையை நேசிக்கிறார்கள்
என் மகள்கள்!!

நனைந்தேன்

அருமை