வார்த்தைகளை கொண்டு போன மழை!

கிழக்கே நின்று பார்த்தேன்
மேற்கே நின்று பார்த்தேன்
நேராக நின்று பார்த்தேன்
அந்தப் பக்கம் நின்றும் பார்த்தேன்...
கொள்ளை அழகோடு கண்ணைப் பறித்தது
நான் இட்ட வண்ணக்கோலம்!
இருள் பிரியாத பனிக்காலைப் பொழுதில்
வெள்ளைக் கோடுகளுக்குள்
மின்னும் வண்ணங்களோடு
அழகு தெறித்தது என் வண்ணக்கோலத்தில்!
எட்டி நின்று ஏழாவது முறை ரசிக்கையில்
எதிர்த்த வீட்டக்கா விழி விரித்து பாராட்டினாள்...
தேநீர் கடை தேடிப் போகும் வழியில்
தங்கராசு மாமா அழகான கோலமென்று
சொல்லிவிட்டுப் போனார்!
மிதிவண்டியில் போன செய்தித்தாள் பையன்
அழகென்று சொல்லி விழியசைத்துப் போனான்!
இரு சக்கர வாகனத்தில் கடந்து போன
முகம் அறியா அழகான இளைஞன் ஒருவன்
கோலத்தை நேராகவும்
என்னை ஓரக்கண்ணாலும் பார்த்து
குறும்பாக சிரித்துப் போனான்..
என் நாணம் கரைவதற்குள்
குரல் கொடுத்தாள் அம்மா
அழகாத்தான் இருக்கு கோலம்
வந்து அடுத்த வேலையைப் பார் என்று!
சற்றே கர்வத்தோடு
கோலத்தின் மீது பதிந்திருந்த விழியகற்றாமல்
வீட்டுக்குள் போனேன்..
வெயில் வந்து என் கோலத்தை ரசிக்குமென்று
சன்னலில் காத்திருந்தேன்!
வந்தது வெயிலல்ல மழை...
பதறி ஓடினேன் வாசலுக்கு
மெல்லக் கரைந்தது வண்ணக்கோலம்...
வண்ண நீரோட்டமாக மாறி ஓடியது
தெருவோரத்து வெள்ளம்...
அச்சச்சோவென ஆதங்கப்பட்டாள் அம்மா!
கோபம் வருத்தம் வேதனை கண்ணீர்
என்றெல்லாம் கலந்த உணர்வுக் கலவைக்குள்
உருக்குலைந்து உடைந்து நின்றேன் நான்
மௌனமாக....
வார்த்தைகளை கொண்டு போயிற்று மழை!

மா கோலம் அழிந்ததால் வந்த  தங்கள் கவிதை கோலம் மிக அருமை

மழையால் அழிக்க முடியுமா இக்கோலம்?

கவிதை நன்று தோழி.

சூப்பர் சூப்பர்

சூப்பர் மழை