நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே!

ரத்த சகதிக்குள்
சிதறிக் கிடக்கும் மழலைப் பூக்களை
அள்ளிச் செல்வதை செய்தியில் காண்கையில்
அலறி துடிக்கிறது அடி மனம்...
உயிர் மீண்டபோதும்
அதிர்விலிருந்து மீளாமல்
அரற்றும் பிஞ்சுகளைப் பார்க்கையில்
அரண்டு துடிக்கிறது இதயம்...
மனிதன் என்ற பெயரில்
மனிதம் தொலைத்து வாழும்
மாபாவிகளுக்குத்தான் இல்லை இரக்கம்
இறைவனுக்குமா இல்லாமல் போயிற்று இரக்கம்?
பாடம் படிக்க போன பிள்ளை
பாடம் செய்யப்பட்டு வந்த கொடுமை....
தேர்வு எழுதிய பிள்ளையை
தேர்வு செய்து கொண்டு போன
மரணக் கொடுமை...
பசிக்கு பிள்ளை கொண்டு போன
உணவுப்பொட்டலம் அவிழ்வதற்குள்
பொட்டலமானது பிள்ளை ...
எந்நாடு ஆயினும்
ஏது மதம் ஏது மொழியாயினும்
பிள்ளைச்செல்வங்கள்
பெரும் செல்வங்களாயிற்றே....
பறிகொடுத்து பரிதவிக்கும்
பெற்ற மனங்களுக்கு ஆறுதலேது
தேறுதல் எவ்வாறு...
நெஞ்சை அறுக்கும் கோரக்கொடுமையை
நிகழ்த்திக் காட்டிய வன்கொடுமைவாதிகளே
இதனால் உங்களுக்கு ஆகக் கிடைத்ததென்ன?
நடப்பது இன்னதென்று சற்றேனும் அறியாமல்
மரணம் சூழ்ந்த பெருவலி
அறிவீர்களா அறிவிலிகளே...
நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே
நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே....
சுமந்து பெற்ற வயிறுகளின் பெரு நெருப்பில்
வெந்து மடியட்டும் வன்முறை!!

கொலைக்கு கொலைதான் இன்று தீர்வாக இருக்க முடியும்.

இன்று மனிதநேயம் பார்த்து மன்னித்துவிட்டால் பின்னாளில் அவனிடமிருந்து பேரழிவை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும்.

கண்ணுக்குக் கண்
பல்லுக்குப் பல்
கொலைக்குக் கொலையே தீர்வு

அருமை

கவியருவி ம. ரமேஷ் wrote:கொலைக்கு கொலைதான் இன்று தீர்வாக இருக்க முடியும்.

இன்று மனிதநேயம் பார்த்து மன்னித்துவிட்டால் பின்னாளில் அவனிடமிருந்து பேரழிவை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும்.

கண்ணுக்குக் கண்
பல்லுக்குப் பல்
கொலைக்குக் கொலையே தீர்வு

உண்மையான கருத்து.

குற்றங்கள் அதிகரிக்காமல் இருக்கவேண்டுமான◌ால் இதுதான் தீர்வாகமுடியும்.