தமிழினியன் கவிதைகள் !

மறைந்துயிர் போன உறையின்  தானம் !


நாத்திகனல்ல நானிதைச் சொல்ல
ஆத்திரமின்றி யோசித்துப் பாரீர்!
சாத்திரசடங்கு சம்பிரதாயங்கள்
போர்த்தி வளர்த்த பொய்யுடலங்கள் !

மூச்சடங்கியது  வீழ்ந்திட்ட பின்னும்
ஆச்சார சீலங்கள் ஆயிரங் காணும் !
குலச்சார உபசாரம் கொடுத்ததைக்கொண்டு  
அபச்சாரமாகவேன் குப்பையாய் கொழுத்துவான்?

மண்ணுக்கும் புழுவிற்கும் மக்கியது போகவா
கண்ணுக்கும் கருத்துக்கும் காத்ததை வளர்த்தது?
மன்னனிறைவனின் மாண்புறு படைப்பினில்
எண்ணயிங்கெதுவும் கழிவில்லை  கண்டீர் !  

மறைந்தும் மறையா வாழ்வென்னும் அறமே !
மறைந்துயிர் போன உறையின்  தானம் !
குறையோ பிழையோ இதிலொன்றுமில்லை –பாவக்  
கறைகள்  கழுவி  இறைசேருமான்மா!

மண்ணாய்க்  காற்றாய் மறைந்து போன  நமை  
எண்ணாதிறுதியில் மறந்து போவதை
கண்ணாய் கலமாய் தானம் செய்து நாம்
எண்ணா ஆயுளும் நீண்டு வாழ்வமே!

-தமிழினியன்-

கவிதை சூப்பர்

நன்றி ராம்

சிறந்த விழிப்புணர்வு...

நானும் கண் தானம் செய்ய முன்வந்துள்ளேன் என்பதை தெரியப்படுத்திக் கொள்கிறேன்.

இந்தக் கவிதையைப் பார்த்த பின் அல்லவே கவிஞரே நீங்கள் தானம் செய்தது?

படிக்கப் படாத வரிகளிங்கு
புடம் போட காத்திருக்கு!
காட்டில் எறித்த நிலவாயிங்கு
பாட்டிசைப் புலவர் தேடுதிங்கு!
பார்த்தொரு குறை கண்டு சொல்வீர்
கோர்த்திடும் முறை மாற்றிக் கொள்ள
சேர்த்தெனைக் கவிச்சபையிலோர்
வார்த்த படிக்கல்லாய் நான்
சார்ந்திட வரம் தருவீரே!
-தமிழினியன்-