உருவமற்ற வார்த்தைகள்!

நாம் பரிமாறிக் கொள்ள மறந்த வார்த்தைகள்
காற்றோடு கலந்து திரிகின்றன
உருவமற்று...
வெயிலோடு உருகியும்
மழையோடு கரைந்தும்...
காணப்பெறாத காட்சிகளின் சாட்சியாகவும்!
சில வேளைகளில்
இரவில் இருளாகவும்
பகலில் ஒளியாகவும்...
நம் ஸ்பரிசங்களின் தேடல்களாகவும்
நம் முத்தங்களின் சத்தங்களாகவும்
நம் சங்கமத்தின் மயக்கங்களாகவும்
சில வேளைகளில்
நம் தனிமைகளின் துயரங்களாகவும்!
உணரப்படாத நம் வலிகளாகவும்
அறியப்படாத நம் சுகங்களாகவும்
வெப்பம் கொண்ட நம் நினைவுகளாகவும்
தண்மை கொண்ட நம் காதலாகவும்....
அவை அவதாரம் கொள்கின்றன!
சொல்லுக்குள் அர்த்தமாகவும்
இசைக்குள் இனிமையாகவும்....
அடர்ந்தும் படர்ந்தும் அவை
ஆழ அமிழ்ந்து கிடக்கின்றன
சலனம் தொலைத்த சருகுகளாக...
நாம் பேசித் தீர்க்கவென்றும்
மௌனம் தொலைத்தாக வேண்டுமென்றும்
உயிர் சுமந்து வாழ்ந்து நீள்கின்றன அவை....

 சூப்பர்

அருமை