நினைவுபடுத்துதல் பணி!

நினைவுக்கு வர மறுக்கிறது
அந்த முகம்..
சற்றேனும் நிழலாகக்கூட!
உன்னை பார்த்ததும் படம் பிடித்து
உள்ளுக்குள் பதிக்காத கண்களை கோபிக்கவா?
நினைவுக் கிடங்கினுள் சேமிக்காத
இதயத்தை கோபிக்கவா?
ஆற்றாமையால் ஆறாய் பெருகும்
கண்ணீரிலும் காணவில்லை
உன் முகத்தின் மாய பிம்பம்!
கனவுகளில் தென்படுமென்று
கண் மூடிப் பார்க்கிறேன்
கண்ணாமூச்சி காட்டுகிறது!
விழிகளின் குளத்தில்
பார்வைக் கரங்களால் துழாவி பார்க்கிறேன்..
வெற்றிடத்தின் வெறுமையே தட்டுபடுகிறது!
யோசனைகளிலும் காணக் கிடைக்கவில்லை..
நினைவுப் பதிவுகளின் பக்கங்களில்
ஒன்றில்கூட பிடிபடவில்லை உன் முகம்!
ஒரு குறிப்பினாலும் உணர்த்தப்படாமல்
ஒருக்களித்து
மரத்துக் கிடக்கின்றன ஞாபகங்கள்!
இதயம் முழுவதும் காயங்கள்..
உன் முகத்தின் முகவரி தேடி
ஆழ்துளையிட்டதால்!
விழித்திரை எங்கும் பொத்தல்கள்..
ஏமாற்றத்தின் வெப்பத்தினால்!
ஆயினும் அற்றுப் போகவில்லை
நம்பிக்கையின் நூல்..
கடைசி இழையின் ஆதாரத்தோடு
காத்திருக்கிறேன்..
உன் முகத்தின் முகவரி தேடி!
மீண்டும்
விடுபட்ட இடத்திலிருந்து
நினைவுபடுத்துதல் பணியை
தொடர்கிறேன்!

கவிதை நன்று தோழி

மிக அருமை

கவிதை சூப்பர் சகோதரி

நன்றி நண்பர்களே!