அச்சம் --முஹம்மது ஸர்பான்

பிறந்த மறுகணமே!
விடையில்லாத விடுகதைகளில் 
மழலையின் அச்சம் 
***
தாயின் மார்பகத்தில் 
செங்குழல் வாய்மூட 
நொடிகள் தாமதிக்க 
தெருவில் தவழ்ந்து விளையாட 
விட்டுவிட்டாளோ என்று சந்தேகிக்கும்
கண்ணீர் சேயின் அச்சம் 
***
சோலைக்குள் ஓடிய பாதங்கள் 
பள்ளிக்குள் நடக்கும் போது
நண்பன் அடிப்பானோ?
வாத்தி அடிப்பானோ?என்று 
தாயின் சேலை முனைப்பில் 
முகம் புதைத்து அடம்பிடிக்கும் 
குறும்பு குழந்தையின் அச்சம்.
***
அரும்பு மீசை வளர்ந்த பின் 
தோழி என்ற அவளிடம் 
யார் வந்து பேசினாலும் 
தன் காதல் தோற்றுவிடுமோ?
என்ற உள்ளத்தின் குமுறல் 
வாலிபத்தின் அச்சம் 
***
பருவமடைந்த பெண்ணின் 
அங்கம் ஒளிந்து ரசிக்கும் 
கூட்டம் மத்தியில் 
பிள்ளைக்காய் காத்திருக்கும் 
வேண்டுதல்கள் பெற்றோரின் அச்சம் 
***
தண்டில் விளைந்த சின்னப்பூக்களின்
முகத்தில் தேனீயின் இதழ் முத்தம் 
நோக வைத்துவிடுமோ? என்று 
கோபமாய் வீசும் தென்றலின் அச்சம்
***
கார்மேகம் விண்ணிலிருந்து 
மண்நோக்கி பயணிக்கும் நேரம் 
மனிதன் தூற்றி விடுவானோ?
என்று தூவித்தூவி தாமதிக்கும் 
கணங்கள் இயற்கையின் அச்சம்
***
தன்னை களவாக தோண்டி 
மண்ணை முற்றாக அழித்துவிடுவான் 
என்ற நேசத்தில் கடலும் சுனாமியாய் 
விஸ்வரூபம் பூண்டது திரையின் அச்சம் 
***
வயது போன மீசையில் 
வெள்ளை முடிகள் தோற்றம் கண்டு 
மானும் தன்னை வீழ்த்திவிடுமோ 
என்று குகைவாசம் வாழ்வது சிங்கத்தின் அச்சம்
***
சொல் என்ற அகராதியில் 
உரிமை மீட்டெடுக்க போராடும் 
பேனாக்காரனின் கவிதைகள் 
மொழி சாகக் கூடாதென்ற அச்சம் 
***
அகிலம் என்பது 
அச்சம் என்ற சொல்லி வாழ்கின்றது
மனிதனின் இதயத்துடிப்பிலும் 
நின்றுவிடுமோ என்ற அச்சம் 
இருக்கத்தான் செய்கிறது 
***

அருமையான கவிதை!

அருமை