உழைப்பாளி ---முஹம்மத் ஸர்பான்

அன்னையின் உதிரம் பிள்ளையின் உயிரினில்
பூவிதழ் தொண்டையின் பாதையில் உதிரமாகும்.
மண்ணையும் தாயென நோகாமல் மிதித்து
சிந்திடும் உதிரமும் வியர்வையின் மணமாகும்.

பழுத்தப்பட்ட கைகளால் கல் அள்ளும் காயங்கள்
கோபுரமாய் நிமிர்ந்திடும் மாளிகையின் சாயங்கள்
சாக்கடை அள்ளும் நாங்கள் இல்லையென்றால்
தேகத்தின் கழிவுகளும் உங்களை கொல்லும்..,

களியோடு சதையாகி நான் மண்ணில் பிறந்தேன்
களியோடு காதலாகி உழைப்பவன் சிற்பமானான்.
நகத்தை வெட்டும் செல்வனின் வலியும் மரணம்
உழைப்பவன் நெஞ்சை துளைக்கும் அம்பும் ஜனனம்

பூக்கும் பூவை பார்ப்பவன் கண்ணால் கற்பழிக்கிறான்
உதிர்ந்த பூவை அள்ளும் தோட்டக்காரன் உயிர்கொடுக்கிறான்.
தரையை பிழந்து முளைக்கும் சிறு வித்துக்களும்
உழவனின் அன்புக்காய் காதல் கடிந்தங்கள் தீட்டின,

சிலந்திவலையில் எந்தச் செல்வனும் தூங்கிட முடியாது
எங்கள் குடிசையில் சிலந்தி வலைகள் தான் கூரைகள்
கடல் நீரை தொட்டு நாங்கள் அள்ளினாலும்
நீந்தும் மீன்கள் கூட இஷ்டப்பட்டு உப்பாய் மாறும்,

கார்கால மழைமேகங்கள் எங்கள் உடலின் தோள்கள்
சூரியனின் வெப்பக்கதிரும் சதையின் என்புச் சட்டை
உழைப்பவன் கண்கள் ஒளிவிடும் வைரக் கற்கள்
அவனின் இரைப்பை பால்மழை பொழிந்தும் வரண்ட பாலை

உழைப்பவனின் சுவாசத்தில் தான் பூக்களின் மகரந்தம்
இவன் கைகள் ஒடுங்கி போனால் செல்வன் அழிந்து போவான்,
உழைப்பவனையும் உயிராக நினையுங்கள் என் உலகமே!
அவன் வேகத்தில் குதிரையின் கடிவாளமும் மண்டியிடும்.