அம்மா கவிதைகள் பக்கம் -02--முஹம்மத் ஸர்பான்

மனதின் அமைதிக்காய் பயணங்கள் தேடி அலைவதை விட
ஓடக்கரை மணலில் உன் தாய் கரம் பிடித்து கொஞ்சம்
நடந்து செல்! அந்தக் காற்றும் அந்த நிலமும் அந்த நிலவும்
தாயின் புன்னகையில் சுழலும் அன்பின் விசையென அறிவாய்.

என் காலில் சிறுமுட்கள் குத்தினால் அவள் உயிரின்
சுவாசம் வாடிவதங்கும்;என் உணர்வில் காயங்கள் நிறைந்தால்
அவள் உயிரும் என் காயத்தை தத்தெடுக்கும்.இறைவனும்
பாசத்தை கற்றுக் கொள்கிறான்;தனக்கென வாழாது
பிள்ளைக்காய் வாழ்ந்திடும் ஒவ்வொரு அன்னையின் அன்பினிலே!

கருவறை நாட்கள் நகர்ந்து கொண்டு சென்றிட ஒவ்வொரு
இரவும் வயிற்றில் கைவைத்து விழி மூடி முகம் பார்ப்பாள்
கருவறை பிளந்து உயிரில் உயிராய் கரையும் நேரம்
யாசித்த சுமைகளை யோசிக்காமல் தன்னுடலை உடையாய்
போற்றும் அன்பின் பரிஷங்கள் அம்மா

கல்லறை நீ சென்றுவிட்டாய்; நானும் உன்னால் தான்
பிறந்தேன்;உன்னருகில் தான் இருப்பேன்;கல்லறை மூச்சுக்காற்று
கஷ்டமென்றால் சொல் அம்மா..!நானும் உயிரற்று இருக்கும்
வெறும் உடல் தான்.., நீ போன இடத்திற்கு என்னை அழைத்தால்
கல்லறையில் உன்னிடம் உயிர் வாங்கிட வருவேன்.

.கோடிகளின் மெத்தையில் உறங்கினாலும்
செம்பொன் மாளிகைகளை வாங்கினாலும்
அம்மா என்ற கடவுள் வசிக்கும் குடிசைக்கு
இவ்வுலகில் எப்பொருளும் இணையாக முடியாது.