வாழ்க்கை எல்லாம் வசந்தமே வாச மலர்கள் நம் உள்ளமே

வாழ்க்கை எல்லாம் வசந்தமே
வாச மலர்கள் நம் உள்ளமே


நம் உள்ளம்
அதில் எண்ணம்
இது இரண்டும் நன்றாக இருந்தால் நம் மனமென்பது வாச மலரே.
நமது உள்ளங்கள் மணம் வீசும் மலராக இருந்தால்
இளமெயென்ன முதுமையென்ன‌
ஆணடாண்டும் என்றென்றும் நம் வாழ்வு வசந்த காலம்
கவிஞர்களை பாடவைப்பது
காதலரை ஆட வைப்பது
உடலுக்கு சுகமானது
உள்ளத்துக்கு ஏகாந்தமானது
ஆனால் நிரந்தரமில்லாது உருண்டோடும் நிலையில்லாதது
மனம் ஏங்குகிறது என்றென்றும் ஆண்டாண்டும் அது நீடிக்காதா
வாழ்நாளெல்லாம் வசந்தமாகத்தான் கவிஞர் ஒரு இரகசியத்தை சொன்னார்
நம் இதயம் ஒருபூப் போல‌
அது காலையில் மலர்ந்து மாலையில் உலர்ந்து போகிறது
இருப்பு சட்டியில் போட்ட பூரி போல உப்பி பின் சப்பி போகிறது
நொடிக்கு ஒரு தரம் ஒரு நாளில் பல குணம்
மாறி வரும் பருவ காலமென திடீர் தீடீரென நிறம் மாறுகிறது
பூவாய் பூக்கிறது
ஆனால் வாடாமல் தெரிவதில்லை
ஒரு நொடி மகிழ்ச்சி அடுத்த நொடியில் மேகமாக கலைகிறது
ஒரு நாள் வசந்தம் அடுத்த நாளில் பனிபோல கரைகிறது.
சில நாள் கதகதப்பான இதயம் பலநாள் கடுகடுப்பாக மாறுகிறது
இதை நிலைக்க செய்ய முடியாதா?
நாளெல்லாம் பூப் பூக்காதா?
ஆண்டெல்லாம் கதகதப்பிருக்காதா?
வாழ்வெல்லாம் மகிழ்வு நிற்காதா?
முடியும் என்கிறர் கவிஞர்'
எப்படி?அது உள்ளத்தில் இருக்கிறது
உள்ளம் அது உள்ளபடி பேசட்டும் உண்மையை
நல்லதே நினைக்கட்டும்
நல்லதே செய்யட்டும்
நேசமுள்ள எண்னங்களால் இதயம் வாசமாகிறது
நல்ல எண்ணமுள்ள செயல்களால் அது வண்ணமாகிறது.
ஊரெல்லாம் வறண்டிருந்தாலும் உள்ளத்தில் பூ இருந்தால் அது வசந்தமே
உலகெல்லாம் சூடிருந்தாலும் மனதிலே மகிழ்விருந்தால் அது கதகதப்பே
நமக்குள்ளே உள்ள உள்ளம் குயிலென பாடட்டும் கவிதைகளை
வாச மலரென வீசட்டும் எண்ணங்களை
அன்பென பொலியட்டும் பணித்துளிகளை
ஆற்றலுள்ள செயல்கள் நதியென பெருகியோடட்டும்
பிறகென்ன நம் வாழ்வெல்லாம் வசந்தம் தானே.

Posted by DrBALA SUBRA MANIAN

வாழ்க்கை எல்லாம் வசந்தமே