ஓர் அன்னையின் ஆசையை நிறைவேற்றிய சச்சின்

1997ஆம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம் 4-ஆம் தேதி கர்நாடக மாநிலம் ஹுப்ளியில் ஒரு நல்ல காரியத்திற்காக நிதி திரட்டும் பொருட்டு கிரிக்கெட் போட்டி நடந்தது.

என் அன்னைக்கு சச்சின் என்றால் உயிர். எனவே சந்தர்ப்பத்தை நழுவ விடாமல் கிரிக்கெட் போட்டி நடக்கும் மைதானத்திற்கு வந்துவிட்டார். தூரத்தில் ஒரு புள்ளிபோல் தெரிந்த சச்சினைச் சரியாகப் பார்க்க முடியவில்லை. மேலும் திடீரென்று வீட்டுக்குச் செல்ல வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் வரவே, வீட்டுக்குப் போய்விட்டார். குளிர்பானம் சாப்பிட இடைவெளி நேரம் வந்தபோது சச்சினிடம் என் அன்னையின் ஆணையைத் தெரிவித்து, சச்சின் தங்கியிருக்கும் ஹோட்டலுக்கு அன்னையை அழைத்து வரவா என்று கேட்டபோது, "கூடாது, கூடாது உன் தாயாரைப் பார்க்க நானே வீட்டுக்கு வருகிறேன்!' என்றார் சச்சின்.

விளையாட்டு முடிந்து, ஹோட்டலுக்குச் சென்று, சிரம பரிகாரம் செய்து கொண்டு, தன்னோடு விளையாடிய 15-18 வீரர்களுடன் என் வீட்டுக்கே வந்து விட்டார்.

12•10 சிறிய கூடம். அனைவரும் நெருக்கியடித்து நின்றனர். என் சகோதரர் அக்கம் பக்கத்து வீட்டிலிருந்த நாற்காலிகளைக் கொண்டு வந்தார். ஒரு நாற்காலியில் சச்சினை அமரச் சொன்னேன். ஆனால், அவர் நாற்காலியை இழுத்துப் போட்டு, என் அன்னையை அமரச் செய்து, அவரின் பின்புறம் நின்று கொண்டு புகைப்படம் எடுக்க "போஸ்' கொடுத்தார். என் அன்னை தந்த சிற்றுண்டியைச் சுவைத்தார். பிறகு என் தாயாரின் பாதந்தொட்டு வணங்கி தன்னை ஆசீர்வதிக்கும்படி சொன்னார்.

சச்சினுடன் அதிகம் பழக்கம் இல்லையென்றாலும் என் அன்னையின் விருப்பத்தை நிறைவேற்ற என் வீட்டுக்கே வந்த சச்சின் என்றும் என் போற்றுதலுக்குரியவர்'' என்று நெகிழ்கிறார் கிரிக்கெட் வீரர் அவினாஷ் வைத்தியா.

தினமணி

ரொம்ப நெகிழ்ச்சியாக இருக்கிறதே தம்பி. சச்சின் சச்சின்தான் 
மகிழ்ச்சி