கன்னா பின்னா காடே மாடே மன்னா தென்னா வரையா வள்ளல்!”

சீதக்காதியின் அரண்மனையில் உமறுப் புலவர்
ஒரு பக்கமும், கந்தசாமிப் புலவர் மற்றொரு பக்கமும்,
நமச்சிவாயப் புலவர் முதலிய பிற புலவர் பெருமக்கள்
ஒரு பக்கமும், கடல் கடந்த பொருள் ஈட்டும் வணிகப்
பெருமக்கள் ஒரு பக்கமும் அமர்ந்திருக்க,

நடுவில் சீதக்காதி அமர்ந்து வந்தவருக்கெல்லாம்
அளவில்லாது பொருள் வழங்கிக் கொண்டிருந்தார்.
-
உமறுப் புலவருக்குக் குடியிருக்க வீடும், புலவர் பணம்
என்ற பெயரில் கலியாண மகிமையும் கொடுத்து வந்தார்.
அவரை பெரிதும் பாராட்டிப் பாடியவர் படிக்காசுத்
தம்பிரான் ஆவார்.

தமிழ்ப் புலவர்களின் நெஞ்சம் பாக்களை ஆராய்ந்து
சிவந்தது! சீதக்காதி வள்ளலின் இரு செங்கரங்களும்
நாள்தோறும் அன்னார்க்குப் பொருளை ஈந்து சிவந்தது.
-
இதனை அறிந்தான் பாமர மக்களில் ஒருவன். அவன்
புலவர் ஒருவரை அணுகினான். அவரிடம் சீதக்காதியைப்
புகழ்ந்து ஒரு பாட்டு இயற்றித் தரும்படி கேட்டான். அவர்
ஒரு பாடலைப பாடிக் கொடுத்தார். பாமரன் அதைப்
பெற்றுக் கொண்டு மனப்பாடம் செய்தான்.

பின் சீதக்காதியின் அரண்மனைக்குச் சென்றான்.
அவர் முன் பயம் சிறிதும் இல்லாமல் நின்று பாடினான்.

“கன்னா பின்னா
காடே மாடே
மன்னா தென்னா
வரையா வள்ளல்!”
-
இதனைக் கேட்ட புலவர் சிலர் உடனே அவனை எள்ளி
நகையாடினர். புலவர் ஒருவருக்குச் சினமே பொங்கியது.
-
“”இவன் உளறுகிறான்! இவனுக்குப் பரிசில் அளிக்கக் கூடாது!”
என்றார்.

வேறு ஒரு புலவர், “”இவன் பாட்டு உளறல் அன்று. இதற்கு
உயர்ந்த பொருள் உண்டு. “கர்ணனைப்போன்று
இக்காலத்தில் வள்ளலாய் விளங்குபவரே! வெற்றியில்
அவனுக்குப் பின்னால் பிறந்த விசயனைப் போன்றவரே!
காடு சூழ்ந்த நாட்டையும், செல்வத்தையும் பெற்ற தென்
பாண்டி நாட்டு மன்னரே! அளவில்லாமல் கொடுக்கும்
வள்ளலே!’ என்பது இவன் பாடிய பாட்டின் பொருளாகும்,”
என்று கூறினார்.
-
இதனைக் கேட்ட வள்ளலும், மற்றவரும் மனம் மகிழ்ந்தனர்.

பாமரன் தக்க பரிசில் பெற்றுச் சென்றான்.-
————————————————
நன்றி: சிறுவர்மலர்

நாங்கள் பா எழுதினால் என்ன பரிசு தருவீர்கள் நண்பரே?

அன்புடன் ஸ்ரீமுகி

இதோ இந்த பாமரனின் கவிதை:

கன்னாட் பிளேசில்

பறக்குது கொடியே

நட்டவர் யாரோ

அடிப்பேன் சல்யுட்

கொடுப்பீரா பரிசில்