தந்தைக் கவிதைகள் பக்கம் 03 --முஹம்மத் ஸர்பான்

உன் நிழலில் நான் இளைப்பாறுகிறேன்.
உன் வியர்வை சிந்தி பசியாற்றுகின்றாய்
உடலுக்குள் இறைவன் தந்த இதயத்தை
வியர்வை வாசம் படிந்த உன் உதிரத்தால்
உணர்வுகளை கற்றுத்தரும் அன்பின் உலகம்

இரவும் பகலும் பொழுதின் நகர்வில் ஓய்வெடுக்கும்
அழகான பூக்களின் பிரசவமும் கொஞ்சம் நாளடுக்கும்
கடலின் அலைகள் கரையை தொடுவதை போல
நிழலில் தெரிந்தும் உணர்வில் கலந்தும்
கண் உறங்கிடும் நேரத்தில் விழி மூடா நினைவுகள்
தந்தை எனும் வேதத்தின் பக்கத்தில் அழியாத சாட்சிகள்

தாயின் பிரவசம் நொடிகளை எண்ணிக் கொண்டிருக்க
இவன் நெஞ்சோடு தீப்பந்தம் என்புகளை சாம்பலாக்கும்
நினைவுகளில் மரணத்தை உணரும் நோவினில் இவன்
கண்களோடு கண்ணீர் இரத்தமென வான் மிதக்கும்.
என்னை முத்தமிட்ட நொடியில் துடித்த இதயம் சொன்னது
-இப்படிக்கு மழலை மொழிகள்-

இந்த உலகம் என்ன விலையென கேட்டேன்
உனக்கு வேண்டுமென்றால் வாங்கித்தருகிறேன் என்றாய்
இந்த பாதை எங்கு முடியுமென நான் கேட்டேன்
வா இருவரும் கைகோர்த்து பயணிப்போம் என்றாய்
என் மரணம் எப்போது நேருமென கேட்டேன்
இதயம் ஓய்ந்தாலும் உன் சுவாசம் தொடரும் வரை என்றாய்

தவழத் தெரியாத வயதில் நெஞ்சோடு பால்வாடை நுகர்ந்தேன்
கைகளால் உணவுன்னும் வரை கை பக்குவம் உணர்ந்தேன்
உன் தாலாட்டில் உறங்கிடும் போது கனவுகளில் மிதந்தேன்
உன் விரல்கள் காட்டிய பாதையில் பல வெற்றிகள் கடந்தேன்
என்னை அறிந்த போது உனக்காக என்றும் வாழ நினைத்தேன்.