வேலி தாண்டிய காற்று: பாவலர் கருமலைத்தமிழாழன்

கூட்டிற்குள் காற்றிருந்தால் உயிரி ருக்கும்
கூடுவிட்டு வெளிவந்தால் உடலி றக்கும்
காட்டிற்குள் மரமிருந்தால் வளமி ருக்கும்
காட்டைவிட்டு வெளிவந்தால் மழையி றக்கும்
வீட்டடுப்புள் நெருப்பிருந்தால் உலைகொ திக்கும்
வீட்டைவிட்டு வெளிவந்தால் தெருகொ திக்கும்
வேட்டுவைக்கும் வன்முறைபோல் காற்று மிங்கே
வேலிதாண்டி வெளிவந்தால் ஊர ழிக்கும் !

கன்னலெனும் மலர்தேனில் கலந்தெ ழுந்து
காவினிலே தவழ்ந்துமெல்ல வெளியே வந்து
தென்றலென வீசினாலோ உடல்சி லிர்க்கும்
தேன்சுவைத்த நாவைப்போல் மனசு வைக்கும்
மென்மையான கண்ணகியும் கணவ னுக்காய்
மேன்மையான மதுரையினை எரித்த போல
வன்மையாக மாறிகாற்று வேலி தாண்டி
வந்தாலோ ஊரெல்லாம் பாழாய்ப் போகும் !

காற்றழுத்த மண்டலந்தான் கைகள் வீசிக்
கடல்வேலி தாண்டிஊருள் கால்கள் வைத்தால்
நாற்றுகளைப் பிடுங்கள்போல் மரங்கள் சாயும்
நட்டுவைத்த மின்சாரக் கம்பம் வீழும்
கூற்றுவனாய் உயிர்பறிக்கும் இருளில் ஆழ்த்தும்
குடிக்கப்பால் உணவின்றி வாட வைக்கும்
ஆற்றொண்ணா அழிவுகளை அள்ளி வீசும்
அவலக்குரல் எங்கெங்கும் கேட்க வைக்கும் !
-
நன்றி- கவிதைமணி