என் அவதாரங்கள்…

என் தலைமுடியை பிடித்து
உன் பச்சைநிற ரிப்பனில்
உச்சிக் குடுமி போட்டுப்பார்த்தாய்…
–
உன் நெற்றி பொட்டு எடுத்து
என்நெற்றியில் ஒட்டி அழகாகயிருக்கிறது
என்று குதுகலித்தாய்…
–
சுடிதார் போட்டால் எப்படியிருப்பீங்க…!
நீயே கற்பனை செய்துகொண்டு
விழுந்து விழுந்து சிரித்தாய்….
–
கொஞ்சுகையில் மீசை வேண்டாம் ‌‌என்கிறாய்
கெஞ்சுகையில் அதையே அழகு என்று..
என் மீசை எடுத்து உருமாற்றுகியாய்…
–
முழுக்கைச்சட்டையை மடித்துவிட்டு…
தூக்கிவிட்டிருந்த காலரை மடித்துவிட்டு
நொடிக்கொருமுறை எனை அலங்கரிக்கிறாய்..!
–
வீட்டில் இன்முகம்கூட காட்டாத நான்
ஒரு விகடகவியாகி
சிரிப்பால் உன்னை அழகுபடுத்துகிறேன்…!
–
இப்படியாய் உன்னை மகிழ்விக்க
இன்னும் எத்தனை அவதாரங்கள் எடுக்கவும்
நான் தயார்தான்…!
–

——————————– சௌந்தர்
-

-

(உண்மையில் இப்படி ஒரு வாழ்க்கை வாய்க்கவில்லை)