கவிதை பாடும் நேரம்-"செத்துப்போனவனின் மறுநாள்..."

by வனவாசி Wed Aug 07, 2013 6:55 pm

அழுதழுது கரைந்து போயிருந்தன
எம் கண்கள்...

நேற்று வரை நிஜத்தில் சிரித்தவன்
இன்று முதல்
நிழற்படமாய் சிரிக்கின்றான்
கூடவே அவனையொத்த
மலர்களைச் சூடி...

அவனின் விளையாட்டு மைதானம்
செல்லப் பிராணிகளின் புகலிடம்
எம் வீட்டுப் பெரியவர்களின்
சங்கப் பலகையான
ஒட்டுத் திண்ணை கூட
சலனமின்றி உறைந்து போய்க் கிடக்கின்றது
அவனில்லாது....

உனையொத்த மாணவர்களைப்
பார்க்கும் போதெலாம்
நுரைத்துப் பொங்கும்
என் நினைவுகளை எங்கேயடா 'சதீஷ்'
கொண்டுபோய் அமிழ்த்துவேன் உன்
மாமன்...?

நிஜங்களைக் கூட
தவிர்த்து வாழப் பழகிய
எனக்கு
உன் நினைவுகளைத் தவிர்க்க முடியவில்லையே
என் செய்வேன் நான்...?