கதைக் களம் (தத்துவம்)

ஒருவர் வாழ்வில் சந்தர்ப்பம் வந்தால் குடும்பம் இருக்கும் பொருளாதார சூழ்நிலையில் அதைப் பயன் படுத்திக் கொள்ள இயலாமல் போய்விடுகிறது. நல்ல வசதியாக இருக்கும் பொழுது அதுபோன்ற சந்தர்ப்பம் மீண்டும் வராதிருக்கிறது. இதுபோன்ற தருணத்தில் “கல்லைக் கண்டால் நாயைக் காணவில்லை, நாயைக் கண்டால் கல்லைக் காணவில்லை” என்ற பழ மொழியைக் கையாள்கிறோம். ஆனால் மனித தர்மத்தின்படி ஓர் உயிரை வதைசெய்வது தவறு என்று கருதுகிறோம். அப்படி இருக்க இதுபோன்ற பழமொழிகள் எப்படி வந்தது?

எனவே, இப்பழமொழியின் உட்பொருளை ஆராய்ந்து பார்க்கும் போதுதான் அதன் உட்கருத்து நமக்கு விளங்கும். அதற்கு இந்த உதாரணத்தைப் பார்ப்போம். ஒரு குழந்தை ஆலயத்திற்குச் செல்கிறது. அங்கு ஒரு நாயின் சிலை கருங்கல்லில் வடிக்கப் பட்டிருக்கிறது. அக்குழந்தை நாயின் சிலையைக் கண்டவுடன் “ஐயா! நாய்” என்று குதூகலிக்கிறது. சற்று நேரத்தில் ஒரு சிற்பி அந்த நாய்ச்சிலையைப் பார்த்து, “இந்த உருவத்தை கருமையான கல்லில் செதுக்கியதற்கு மாறாக ஒரு பழுப்பு நிறக் கல்லில் வடித்திருந்தால் இன்னும் தத்ரூபமாக இருந்திருக்கும்” என்று கூறுகிறார்.

ஆகவே, அந்தக் குழந்தைப் பார்த்தபோது அந்த நாய்மட்டும் கண்ணுக்குப் புலப்படுகிறது, கல் மறைந்துவிட்டது. கல்லைக் காணவில்லை. ஆனால் அதே சிலையை சிற்பி காணும்போது அது நாய் என்பது அவர் எண்ணத்திலில்லை, அவர் அந்தக் கல்லைத்தான் உன்னிப்பாக் நோக்குகிறார். இங்கு நாய் மறைக்கப் பட்டு கல்மட்டும் தோற்றமளிக்கிறது. ஆக, குழந்தைக்கு, “நாயைக் கண்டால் கல்லைக் காணவில்லை”, சிற்பிக்குக் “கல்லைக் கண்டால் நாயைக் காணவில்லை”. இதுவே அதன் உட்பொருளாம்.


இதன் ஆதாரத்தில் திருமூலர், திருமந்திரத்தில் ஒரு தத்துவத்தைக் கூறுகிறார்.

மரத்தை மறைத்தது மாமத யானை,
மரத்துள் மறைந்தது மாமத யானை,
பரத்தை மறைத்தது பார்முதல் பூதம்,
பரத்துள் மறைந்தது பார்முதல் பூதம்.

மேலே கல்லை உதாரணமாக்கி, சிற்பியை மேற்கோள் காட்டினோம். இங்கு திருமூலர் மரத்தை உதாரணம் காட்டுவாதல் தச்சரை (மரவேலை செய்பவரை) மேற்கோளாகக் கொள்ள வேண்டும். மரத்தில் செய்யப்பட்ட யானை தச்சர் காணும்போது மரத்துள் மறைந்தது, குழந்தை காணும்போது மரத்தை மறைத்து விட்டது மாமத யானை.

அதுபோல் பரம் என்பது பரம்பொருள், கடவுள். அந்தப் பரத்தை மறைத்தது “பார்முதல் பூதம்” பாரென்றால் உலகம். இவ்வுலகில் ஆசைதான் முதலில் தோன்றியது. (இதை கிறுத்துவ மதத்தினர் ஆதாம் முதலில் ஏவாள் மீது கொண்ட காதலால், அன்பால், ஆசையால் இவ்வுலகில் மனிதகுலம் பெருகியது, என்றுரைப்பர்). இவ்வுலகில் நம்முள் பெருகியிருக்கும் ஆசைகள் அந்தப் பரம்பொருளை மறைத்துள்ளது. அந்த ஆசை நமக்குள் அடங்கி விட்டால், பரம்பொருள் பற்றி நம்மால் அறிய இயலும். அந்த ஆசைகள் பரம்பொருளுக்குள் மறையும், என்று கூறுகிறார், திருமூலர் திருமந்திரத்தில்.