தத்துவம்

மனிதர்களின் கிரியைகள் (செயல்கள்) செய்வதற்கு மூலகாரணமாக இருப்பது மூன்று குணங்கள். அவை, சத்வ குணம், ரஜோ குணம், தாமஸ குணம் ஆகும். தாமஸகுணம் என்பது எதிலும் காலம்தாழ்த்தல், தயங்குதல் மற்றும் அலட்சியமாயிருத்தல்.. ரஜோகுணம் என்பது எதிலும் சிக்கனமில்லாமல் இது வேண்டும், இதற்கு அது வேண்டும், என்று ஆசைகளைப் பெருக்கிக்கொண்டு ஊதாசீனமாக இருப்பது. சத்வ குணம் என்பது எதையும் ஆராய்ந்து, அளந்து செய்வது, ஒரு செயலால் ஒருவருக்குத் தீங்கு நேருமானால் அதைச் செய்யாமலோ அல்லது வேறுவிதமாகச் செய்வது, எப்போதும் நல்லகாரியங்களே செய்வது சத்வ குணம். இந்த சத்வ குணத்தால்தான் இறைவன் அருளைப் பெறலாம். அப்படி இறையருளைப் பெறுவதற்கு ஒரு சிறந்த நேர்மையான ஒரு குருவின் துணைகொண்டு நன்மை தீமைகளை அறிந்து நம் புத்திகூர்மையால் அந்த குருநாதன் ஏவும் பணிகளை எல்லோர்க்கும் நன்மை பயக்கச் செய்வது.

இந்த நன்மை தீமை என்பவைதான் முறையே புண்ணிய, பாவம் எனப்படுகிறது.
இந்தப் புண்ணியம் என்பது ஆரம்பித்தில் செய்வதற்கும், அனுபவிப்பதற்கும், முயற்சிப்பதற்கும் துக்கமாயும், பின் சுகமாயும் விளங்கும்.

பாவமென்பது ஆரம்பத்தில் சுகமாயும், பின் துக்கமாயும் இருக்கும்.

புண்ணிய பாவங்கள் நம்மை எவ்வாறு அடைகின்றனவென்று ஆராயுங்கால், அவை மனம், வாக்கு, காயம் என்னும் மூன்றினாலும் அடையும். மேலும், மனத்தினிடத்தில் நால்வகையும், வாக்கினிடத்தில் நால்வகையும், சரீரதினிடத்தில் (காயம்) நால்வகையும், ஆகப் பன்னிரண்டு வகையாய் நம்மை அடைகிறது.

மனத்தினால் எப்படியென்றால், பரதாரகமனம் பண்ண நினைத்தால், அன்னியருடைய சொத்தை அபகரிக்க நினைந்த்தால், அன்னியருக்குத் தீங்கு செய்ய நினைத்தால், முடியாத காரியங்களை நினைத்து, அக்காரியம் அன்னியர்களுக்கு முடிந்ததை எண்ணிப் பொறாமையடந்தால் மனத்தின்மூலம் நமக்கு பாவம் வந்து சேருகிறது.

வாக்கினால் எப்படி வருகிறது என்பதைப் பார்ப்போம். பொய் சொல்வதாலும், கோள் சொல்வதனாலும், புறங்கூறுவதாலும், வீணுக்கு அழுதாலும் பாவம் நம்மை வந்தடையும்.

உடலால் எப்படியென்றால், பிறர் மனைவியைத் தழுவினாலோ, புசிக்கத்தகாத வேத விரோத ஆகாரங்களைப் புசித்தாலோ, மற்றவர்களை இம்சித்தாலோ அல்லது தீங்கு செய்கிறவர்களைத் தடுக்காமல் அவர்களுக்கு உபகாரமும் செய்வதாலோ நமக்குப் பாவம் உண்டாகிறது.

மேற்கண்டவைகளை நம் வாழ்நாளில் தவிர்த்தால் புண்ணியம் தானாகவே வந்து சேரும்.

நாம் நடந்து செல்லும்போதும், நீராடும்போதும், தூங்கும்போதும் நம்மையறியாமல் செய்யும் பாவங்களை தினமும் இறைவனையெண்ணி துதிப்பதாலும், இல்லாதவர்க்கு விருந்தோம்பி, மற்றும் நமது நல்லொழுக்கங்களாலும் அவற்றைப் போக்கிக் கொள்ளலாம். ஏனென்றால் இப்பாவச்செயல்கள் நம்மையறியாமல், நம் மனமறியாத வகையில் நிகழ்வதால் நமது தர்ம சிந்தனையால் போக்கிக்கொள்ளலாம், இறைவனும் அவற்றை மன்னிக்கக்கூடும்.

இவ்வாறு நம் வாழ்வைக்கழித்தால் இறையருளுண்டு என்று அருட்பிரகாச வள்ளலார் ஸ்ரீ ராமலிங்க அடிகளார் கூறுகிறார்