கரிநாள் !

பேனை எடுத்தவனெல்லாம்
பெருங் கவிஞனென்று
வெற்றெழுத்து கிறுக்கி
வீராப்பு செய்யும் கால்...

எதுகை மோனை வைத்து
எள்ளி நகையாடி – நெஞ்சங்களைக்
கிள்ளி விளையாடி,
நரகத்தில் எழுதியது போதுமென்று
சொர்கத்தில் கவியெழுதப் போனாயோ ?

வெற்றிலைப் பாக்குடன்
வெண்தாடி நீ -
அழையாமல் ஓடிவரும்
மோனையோடு எதுகை
இனி - அதையிங்கு
அழைத்துவர ஏதுகை?

தமிழுக்கு
தவப் புதல்வனாய்
வந்தவன் போகிறான் - இன்று
தமிழர்மனம் உடைத்த
சவப் புதல்வனாய் !

வீரமோ விரசமோ
குமுகாயமோ சமுதாயமோ,
எண்ணமெல்லாம் வண்ணமய
கவிதைகளைத் தூவி
பாடிவிட்டு போகிறாயே பாவி - உன்
கூடு விட்டு ஓடியதே ஆவி !

தமிழோடு உறவாடி
தமிழர்மனம் களவாடி
ஆடவைக்க பாட்டெழுதி
ஆட்டுவித்த தமிழா – நீ
ஆடியிலே போவதற்கு ஆசைப்பட்டு
எம்மை ஆட்டுவித்துப் போகிறாயே சரியா?

துட்டுக்கு எழுதினாலும் – தமிழ்
மெட்டுக்கு எழுதினாலும்
கேட்டுத் துள்ளா மனசில்லை
இந்த கெட்டச் செய்தி
கேட்டு விட்டு – மனசு
கெட்டுப்போகா மனுஷனுமில்லை !

சித்தமெல்லாம் பித்தாக்கிய
ஸ்ரீரங்கப் கவிப்புலியே
எம்மைச் சிதைத்துவிட்டுக்
கூற்றனுக்குப் பாட்டெழுத
கூடுவிட்டுப் போனாயோ !

நீ பாடையேறும் வேளை
சினிமாவும் இனி கொஞ்சம்
ஆகிப் போகும் ஏழை –

தமிழனுக்கு
எப்போதும்
ஜூலை கருப்பு !

இந்த ஜூலையிலே - உனக்கும்
ஊற்ற வைத்த பாலை - தமிழன்
மனசிங்கே ஆகியதே பாலை !

தாடித் தமிழனுன்னை
சளிப்பிடித்துக் கூட்டிப் போக
வாடித் தமிழன்னை
சனிப்பிடித்துக் கிடக்கிறதே !

கருப்பு நாள்
இந்த வெறுப்பு நாள்
நெருப்புக் கவிஞன்
பயணம் போகும் இறுதி நாள்
தமிழனுக்கு மற்றுமொரு கரிநாள் !


------------------------------வலியோடு வாலிக்கு !

வலியோடு வாலிக்கு எழுதிய தங்கள் கவிதையால்
வாலியை நினைத்து பாரமானது என் மனம்

கவிஞரை இனி நாம் பாடல்கள் வழியேதான் தாலாட்ட வேண்டும்...

ஈடு செய்ய முடியாத இழப்புதான்.
கவிதாஞ்சலி நன்று