குரு தானாக வருவார்!

குரு மகான் வேதாத்திரி மகரிஷியின் சிந்தனை தொகுப்பிலிருந்து:

நாம் அறிவு வளர்ச்சி பெற்று சிந்திப்பதற்கான ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கின்ற வரையில் இந்த ஐந்து புலங்களிலேயே இயங்கி நாம் எதைப் பார்க்கிறோமோ அதனுடைய பதிவு அதிலே ஏற்படக்கூடிய இன்ப துன்ப விளைவுகள், அவற்றினுடைய பதிவுகள், அதை ஒட்டி எழும் செயல்கள், என பதிவுகள் மீண்டும் மீண்டும் வருவதை ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிறோம்.   புலன் சிகிச்சைக்குட்பட்டு வாழும் போது அந்த மெய்ப்பொருளாக உள்ள ஆதி நிலையானது அறிவுக்கு பிடி பட வில்லை.   நாம் எங்கேயிருந்து வந்தோம், எதற்காகப் பிறந்திருக்கிறோம், எங்கே போக வேண்டும் என்பது நினைவுக்கே வரவில்லை.   சூதாட்டத்தில் இறங்கி விட்ட ஒருவனுக்கு, அந்த மயக்கத்திலே செயல்பட்டுக் கொண்டே இருக்கக் கூடிய ஒருவனுக்கு, எப்படி குடும்பத்தைப் பற்றியோ லாப நஷ்டத்தைப் பற்றியோ எண்ணம் வராதோ, அது போல இந்த இன்ப துன்பம் என்ற ஒரு சூதாட்டத்திலே நம்மைப் பற்றிய நினைப்பே எழுவதில்லை.

இந்த இடத்திலேதான் குருவினுடைய பார்வை, குருவினுடைய நினைவு, குருவினுடைய சொல் ஒரு மனிதனுக்குத் தேவையாக இருக்கிறது.   இங்கே ஒரு கேள்வி?  குரு என்றால் யார்?   குரு என்றால் அவர் தன்னை அறிந்தவர்.  அவருடைய உதவி இவனுக்குக் கிடைப்பதற்கு இங்கே அவன் ஒரு நிமிடமாகிலும் சிந்தித்திருக்க வேண்டும்.  தேடி இருக்க வேண்டும்.   நான் பிறந்து வந்துள்ளேன்.  என்னைப் பற்றி எதுவுமே தெரியவில்லையே,  தெரிந்து கொள்ள வேண்டும், என்று இவனாக நினைத்திருந்தாலும் சரி, அல்லது இவனுடைய பெற்றோர்கள் நினைத்திருந்தாலும் சரி அது கட்டாயம் அதற்குரிய குருவைத் தேடிக்கொடுத்துவிடும்.   வெளியிலே இருந்து வந்த ஒரு உருவத்தை குரு என்று சொல்வதை விட, ஒரு மனிதனுடைய கர்மா, அதனுடைய செயல், அவனுடைய சிந்தனை, அவனுடைய தெளிவு, அவனுடைய அறிவு வேகம் அவனுக்கு உயர்வு நாட்டத்தைக் கொடுத்து விடுகிறது.   அதுவே குருவையும் கொண்டு வந்து கொடுத்து விடும் காலத்தாலே.   அந்த குருவினுடைய பார்வை, சொல் இவைகக் எல்லாம் சாதகனுடைய உள்ளுணர்வைத் தூண்டி விடுகிறது.