கவிதை - க. ச. கோபாலகிருஷ்ணன், நிறை இலக்கிய வட்டம், ஹைதெராபாத்.

எதிர்பார்ப்புகள்
******************

நீ எதை எதிர்பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறாய்?

நிலமா? பொன்னா? பொருளா?

நீ தொலைந்து போனதை கிடைக்கும் என்று  
எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருகிறாயா?

நீ எதைக்  கொண்டு வந்தாய்
அது உனக்கு கிடைப்பதற்கு?

நன்றாக நினைத்துப் பார்!!  
நீ எதையும் கொண்டுவரவில்லை
இந்த மண்ணில் உதிர்த்தபோது!!

நீ உதிர்ந்தாயா? பிறந்தாயா?

நீ பிறந்தாய் என்றால் எங்கே பிறந்தாய்?
எப்படிப் பிறந்தாய்?

உன் தாய் உன்னை ஈன்றெடுத்தாள்!!
எப்படி?

அது அவள் முன்வினைப் பயன்படி!!  
நீயும் பிறந்தாய் அது உன் முன்வினை செயல்படி?

யார் கணக்கெடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்
உன் செயல்களை, நல்லவை - தீமைகளை?

யாரும் இல்லை!!  அப்படியா?  யாரும் இல்லையா?

இறைவன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான் என்பார்கள்.  
நீ இறைவனை நம்புவதில்லை!!  
அனால் உன் மனத்திற்குத் தெரியும்
உன் செயல்களைப்  பற்றி!!

உன் மனதின் சாட்சி உன் உள்ளம்.  
உன் உள்ளத்தின் சாட்சி உன் எண்ணம்.  
அதற்கு கீழே ஒன்று இருக்கிறதே!!

அறிந்துகொள் - அது உன் ஆன்மா!!

பொருள் பற்றி சிந்திக்கும் உனக்கு
இவ்வளவு எதிர்பார்ப்பென்றால் உன்னை
இவ்வுலகிற்களித்த இறையான்மாவிற்கு
எத்துணை எதிர்பார்ப்பிருக்கும்!!

உன்னைப் படைத்தவன்தான்
உன்னை உதிர்க்கிறான் இவ்வுலகத்தை விட்டு!!

அவன் உன் உள்ளேயே இருக்கிறன்.  
எண்ணம் மனம் உள்ளங்களுக்கு
அப்பாற்பட்டு உறைந்திருக்கிறான்.  
உறங்கி கொண்டிருக்கிறான்!!

அவனைத் தட்டித் துயிலெழு.  
அவன் எழுந்ததால் நீ அறிவாய்.- அவனே நீ என்று.

அவன் உன்னுள் இருந்து துயிலெழும்
நேரத்தை எதிர்பார்த்துக் காத்திரு!!

அதுவே உன் எதிர்பார்ப்பாக இருக்கட்டும்!!