நான் மரணிக்கவே விரும்புகிறேன் ;

இலவங்காயிலிருந்து வெடித்துப் பறக்கும் பஞ்சைப்போல ;

புகைபோக்கியின் வழியே மெல்லக் கசியும் புகை போல ;

பழுத்துச் சிவந்து மரத்திலிருந்து விழும் இலை போல ;

முற்றத்தில் குவிந்து பின் மெல்ல வீழும் துளி போல ;

எனது மரணமும் நிகழ்ந்திடாதா..?

தினமும் என் மரணத்தை எதிர் நோக்குகிறேன்,

என் மரணத்தின் சாவி உங்களிடம் இருந்தால்

மரணக் கதவைக் கொஞ்சம் திறந்து விடுங்களேன்...

உங்களில் யாரேனும் கொலை செய்ய விரும்பினால்

என்னைக் கொன்று விடுங்களேன் ப்ளீஸ் !!!

எனக்குள் இருக்கும் நானாகிய என்னை.

--

என் கரங்கள் பாவங்களால் நனைக்க பட்டவை ;

என் விழிகள் பொய் சுமந்து திரிகிறது ;

என் இதயம் மாசால் நிரம்பி வழிகிறது ;

என் நாவோ துரோகத்தில் தவழ்கிறது ;

என் மூச்சுக்காற்றிலும் விஷ வாடை வீசுகிறது ;

எனவே நானாகிய என்னை என்னில் புதைத்துக்கொள்கிறேன்,

இருந்தாலும் மெல்லக்கசிகிறது துர்வாடை..

--

எனக்கும் எனக்குமிடையே உள்ளது ஒரு

மெல்லிய கண்ணாடிச் சுவர்..

ஒருபுறம் பொய் மறுபுறம் உண்மை ;

நல்லது - கெட்டது ;

அழகு - அசிங்கம் ;

பாவம் - புண்ணியம் ;

சுகம் - துக்கம் ;

வெளிச்சம் - இருட்டு ;

ஜனனம் - மரணம் ;

சுவர் மெல்ல விரிசல் விடுகிறது -

இன்றோ நாளையோ உடைந்து விடலாம்,

யாவும் இரண்டறக் கலந்து விடலாம் ;

எனக்குள் இருக்கும் எனக்கு விடுதலை -

மரணம் !

நன்றி பூந்தளிர்

மூன்று கவிதைகளுமே மிக மிக அற்புதம்

முதல் கவிதை நான் என்ன நினைக்கிறேனோ அப்படியே இருக்கு அண்ணா

மனதை தொட்டவரிகள். பகிர்வுக்கு நன்றி அண்ணா.