உயிர் வலி

காதல் தர்மம் இதுதானா? -என்
கிளியே நீசொல் சரிதானா?
பாதம் பிடித்தேன் தாயென்று -நீ
கொடுத்த பரிசும் முறைதானா?

வேலோ மீனோ விழியென்று -உன்னை
வளைத்து நாளும் கவிசொன்னேன்
வேலை எறிந்து மனம்பிளந்தாய் -நான்
மீனைப் போலே துடிக்கின்றேன்!

காதல் ராகம் நீபாடி -அன்று
கூடு கட்டக் கிளைகேட்டாய்
கட்டிக் கொள்ள அனுமதித்தேன் -என்
வேரை அன்றோ அறுக்கின்றாய்?

கண்ணீர் வாழ்க்கை வாழ்ந்திருந்தேன் -காதல்
கரங்கள் கொண்டு நீதுடைத்தாய்
துடைத்த தற்குக் கூலியாக -என்
கண்ணை அன்றோ கேட்கின்றாய்?

என்னை இன்று பிரிபவளே -இதோ
இதையும் கொஞ்சம் கேட்டுக்கொள்
உன்னைச் சேர்த்திவ் உலகுக்கும் -நான்
உரைப்ப திதுதான் குறித்துக்கொள்!

இழப்ப தற்கு ஏதுமிலை -யாவும்
இழந்து விட்டேன் எப்பொழுதோ
மிச்சம் இருப்பது உயிர்மட்டும் -அதுவும்
தமிழுக் கென்றே போகட்டும்!

போவோ ரெல்லாம் போய்விடுங்கள் -உயிரும்
போவ தேதான் என்றைக்கும்
சாவு உண்டு அனைவர்க்கும் -ஆனால்
சாவ தில்லை இவன்மட்டும்!

எரிப்ப தெனினும் உடலைத்தான் -அன்றி
புதைப்ப தெனினும் உடலைத்தான்
மரிப்ப துண்டு நீவிரெலாம் -என்
தமிழும் நானும் மரிப்பதிலை!

கட்டிக் கிடந்த நினைவுகளும் -சுக
முத்தம் பகிர்ந்த நிமிஷங்களும்
ஒட்டிக் கிடக்கும் உயிர்பிரிந்து –பெண்ணே
ஓடும் மட்டும் நான்மறவேன்!

மூன்று புரமும் பூமியினை -அடி
முற்றுகை இட்ட தண்ணீர்போல்
நான்கு புரமும் கண்ணீரே -என்
வாழ்வைச் சூழ்ந்து கொண்டாலும்

கொள்கை சுமந்து என்ஜீவன் -சுடு
காடு மட்டும் நீளட்டும்
மனதை ஆண்ட மகராசி -உன்
மஞ்சள் குங்குமம் வாழட்டும்!

--------------ரௌத்திரன்

உண்மைக் காதல் வலி தாங்கும்
வலிக்கப் பண்ணாது பிணையை!

அற்புதம்

நன்றி தோழர்! -----------ரௌத்திரன்